Van El Nido naar Cebu

Pfff…wat een vreselijke nacht hebben we achter de rug. Behalve dat we de hele nacht boven de wc pot hebben gehangen, hebben we natuurlijk ook weinig geslapen. We zijn allebei slap en eng en nauwelijks in staat om te bewegen. Nu is het ook weer 40 graden en dat maakt het niet aangenamer.
Eerst maar even naar het restaurant om 2 flesjes cola en flessen water te halen. Vocht hebben we nodig. Het ergste is dat de tassen nog ingepakt moeten worden, omdat we vandaag weer vertrekken naar de volgende bestemming. Gelukkig hebben we eerder besloten om het vliegtuig vanaf hier te nemen. Anders hadden we nu 6 uur in een busje moeten zitten en ik denk dat we dan 15 kots zakken mee hadden moeten nemen. Nu is het 20 minuten rijden naar de luchthaven (met een tricycle dan wel). Zo goed en kwaad als het gaat pakken we de tassen in en ontbijten. We eten allebei wel te verstaan 1,5 banaan en een toast broodje….verder wil er niets in.
We checken uit en gelukkig is het mannetje van het hotel zo aardig om 1 van de tassen naar onze scooters te dragen. Op de scooter is het wel te doen. We kunnen een beetje uitwaaien. In El Nido leveren we de scooters in en stappen direct in een tricycle. We hebben tijd zat, maar zitten liever in een gekoelde terminal, dan in een heet dorp. Het is inderdaad 20 minuutjes (wel berg op, berg af, dus af en toe adem inhouden) ze rijden hier ook geen 20, maar gemiddeld een stuk harder, dus als je bang bent voor snel rijdende motoren is het niet aan te raden. Je gaat met 50 kilometer snelheid door de bocht. Hier verwacht je minimaal iemand naast je die roept…left left, right right, zoals bij het rally rijden.
We komen bij het vliegveld aan. Nou ja…vliegveld. Een huisje met daarvoor een landingsbaan. Er is geen scanapparatuur, dus de bagage wordt handmatig gecontroleerd. Wij zien er blijkbaar heel betrouwbaar uit, want we hoeven er niets uit te halen en mogen gelijk doorlopen. Geen rij voor het inchecken, bagage gelijk afgeven en de terminal in (een ruimte met stoelen en banken). Wel kun je er water/sapjes en zoetwaren pakken en hoef je hier niet voor te betalen. Jeff is nog steeds erg beroerd, dus confisqueert een bankje en gaat languit. Ik besluit hetzelfde te doen. Het slaapt als een bed in een politiecelletje, maar we slagen er toch in om een uurtje te dommelen. 
Het vliegtuig(je) is netjes op tijd en stappen om 13.00 uur in. Het is best een klein vliegtuig. Zie foto’s. We wisten niet wat we moesten verwachten. Binnen is het verbazingwekkend netjes en kunnen we best ruim zitten. Ik heb mooi uitzicht, dus kan mooie foto’s maken van hetgeen onder ons. Deze vlucht bevalt ons goed en is veeeeeeel beter dan 6 uur in die k*tbus.
We landen in Cebu City. Daar stappen we in een taxi. We weten nu welke taxi we moeten hebben en hebben ons na de eerste keer dus niet meer op laten lichten. Voor PHP 300 (6 euro) laten we ons naar het hotel brengen. Dit ligt vlakbij de haven, omdat we morgen met de boot vertrekken naar Bohol, Tagbilaran. Het hotel is best netjes. Bed is goed, de airco doet het en wij zijn nog steeds beroerd…. We besluiten een uurtje te gaan liggen. Het is dan half 5. Net als ik mijn hoofd neer wil leggen, gaat de telefoon. Mijn baas…. Ik heb namelijk de laatste dag voor mijn vakantie gesolliciteerd en krijg vandaag te horen of ik het geworden ben ja/nee. En de mededeling is: Gefeliciteerd!!! Je bent het geworden! Hieperdepiep!!!! Toch een beetje last van schouders en fijn om na de vakantie zo te beginnen. Nieuwe functie, nieuwe verantwoordelijkheden, maar wel met een groot deel van het team waar ik al 2,5 jaar mee samen werk en daar ben ik blij mee. Goed nieuws dus. Verder appen we even onze ouders om te laten weten dat alles goed met ons gaat. Door het ontbreken van Wifi ook weinig contact gehad en willen dus even laten weten dat alles goed met ons gaat.
Na dit goede nieuws vallen we in slaap en schieten om half 11 wakker. Brak, kapot…We lopen even naar beneden om een sigaretje te roken en een flesje water te halen en gaan dan gewoon linea recta weer terug naar boven. Ik schrijf de reislogs van de afgelopen dagen en Jeff kijkt een filmpje (nou ja, de eerste 10 minuten). Vallen daarna gewoon weer in slaap….lichamen hebben even tijd nodig om te herstellen. Dus daar geven we ze dan maar even de tijd voor. Morgen gezond weer op!!! (Hopen we). En daarnaast hopen dat het weer mee zit, want gaan op weg naar een hotel met een heerlijk zwembad en het doel van morgen is om daar zo lang mogelijk in te blijven hangen en te genieten!!!