Island Hopping Boracay

Het is weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen. Gordijnen open en WEER REGEN!!! &^#%#$%^&* Nu moet je ophouden. We zijn hier gekomen om te zonnen, zwemmen en te genieten en nu zien we alleen maar regen. We gaan eerst maar ontbijten en zien het dan gelukkig wel een beetje opentrekken, maar omdat we bang zijn dat de dag van gisteren zich zal herhalen, besluiten we vandaag wel iets te gaan doen. Niet alleen maar hangen en zitten, maar gaan een activiteit uitzoeken. Nu kun je hier zat doen, maar weten ze ook wel de prijzen te rekenen. Niet dat we dat erg vinden, maar overdrijven is ook een vak. Dus bij het ontbijt kijken we naar alle mogelijke opties en willen in ieder geval niet ver weg. Er zijn wat dingen op het vasteland te doen hier, maar dan moet je weer over met de boot enzo en dat zien we niet zitten.

We gaan dus maar weer island hoppen. Het weer is redelijk en dan zie je nog wat. Hebben we deze vakantie nog niet gedaan?! Het is ondertussen 9 uur en moeten ons om half 10 bij de receptie van het hotel melden, want daar worden we opgehaald. Dus staan netjes op tijd te wachten en wordden inderdaad opgehaald. Ja door een man...een lopende man. Dus we worden in een tuktuk geduwd en op die manier naar het haventje aan de andere kant van het eiland vervoert. Daar komen we weer aan bij een fabriek. Een haventje waar honderden mensen staan te wachten op een boot en waar dus ook 100 boten voor anker liggen. We moeten even wachten en moegen na zo'n 30 minuten aan boord. De groep is gelukkig bij ons niet zo heel groot, dus prima te doen. First stop: snorkelen. Daar gaan we weer. Snorkel op, waterschoenen aan, camera gereed en hup. Het is er mooi onder water. Veel vis en zien dan weer 2 dingen die we niet eerder hebben gezien. Een hele grote koffervis (wel kleinere gezien, maar niet zo'n grote) en nog een vis die we op gaan zoeken. Nog nooit gezien...misschien op de foto vastgelegd, maar die vis was snel verstopt en misschien was ik dus wel te laat. Maar ach, wij hebben hem met eigen ogen gezien. En we zoeken hem op...(weet nog niet hoe....'aparte vis, wit en zwart, zee'....denk dat we hem in 1 keer vinden :-). In ieder geval voor dit al de moeite waard.

Tweede stop Chrystal Cove Island. Een eiland waar een aantal dingen te zien zijn. 2 grotten, een klein museum, lotusbloemen (die tot 10 uur open zijn en dan dicht gaan - dus als wij er zijn, geen bloemen) en zo nog wat kleine dingen. We kruipen in 1 van de grotten, maken wat foto's op het eiland en drinken op ons gemak een drankje. Best geinig, maar niet heel speciaal. Volgende stop is de lunchplek. Het is een lopend buffet, maar het eten is best ok. Vis, vlees, kip, groenten en rijst. Dus genoeg om in ieder geval iets binnen te krijgen. 

Dan gaan we naar de volgende locatie. Normaal zouden we gaan snorkelen bij Crocodile Island (eiland lijkt op een grote krokodil), maar omdat het weer gaat betrekken, varen we door naar een ander punt. Onderweg begint het alweer met regenen. De rest van de middag hebben we wel zon gehad, maar dit is weer een beetje jammer. We mogen dus nog een keer snorkelen. Dit keer voeren ze de vissen vanaf de boot en dan wordt je dus ook omsingeld. Er zit echt heel veel vis. Blijft leuk om te zien als er zoveel zitten, dus ook hier vermaken we ons wel even. Dan staat er nog 1 bestemming op het programma: Puka Beach, maar krijgen van de kapitein te horen dat het weer te slecht is en de golven te hoog dus deze stop helaas over moeten slaan...Ach, helaas. Als je niet aan land kan is het niet anders. We varen dan ook vanaf de snorkelplek weer naar de haven. Intussen is het nog harder gaan regenen en wordt het ook nog een soort van koud. Wij hebben gelukkig handdoeken meegenomen, maar zien tegenover ons een handvol diepvries Chinezen zitten. Het is dus ook niet zo erg dat we terug gaan. 

We varen richting het haventje en dan gebeurd er weer iets wat alleen hier kan. Je zit dus aan boord met al je spullen. Je rugtas met spullen, je telefoons, je handdoeken, etc. En omdat het zo druk is aan de kust kan de boot dus niet aanmeren. Hup, ze pleuren het anker 30 meter voor de kust in het water en zeggen gewoon....' Ja, u kunt afstappen hoor'?!?!?! Ehm, hoe dan. Geen vraag. Je moet gewoon die boot af. Wij zijn vergeleken met alle mensen hier lang en Jeff is gelukkig groot genoeg om de tas droog te houden, maar ik sta gewoon tot aan mijn kin in het water. En wat dan ook nog is, is dat het niet lekker zand is onder je voeten, maar je gelijk tot aan je knieen tussen het zeewier staat. Nu zijn wij gek op de zee...maar zodra we het over zeewier gaan hebben, wordt het een ander verhaal. Daar leeft van alles tussen, wat je niet kunt zien en soms kunt voelen. Jeff denkt dat hij 10 zeekomkommers heeft vermoord in dat stuk naar de kust. Want weten niet wat dat glbberige onder je voeten dan moet zijn. Wat een belachelijk gedoe. Voor ons valt het allemaal wel mee, maar er was ook een stel met een kind van 1,5 aan boord....die dus ook gewoon van de boot moesten met hele hebben en houden en een vrouw van een jaar of 70. Dat lijkt niet oud, nee naar Nederlandse maatstaven niet, maar de gemiddelde leeftijd van de Filipijnen is volgens mij 30, want je ziet hier geen oude mensen. Echt heel weinig maar. Wij denken dat de mensen hier niet heel oud worden. Ze leven echt in een land met enorm veel uitlaatgassen (lopen hier ook allemaal met mondkapjes), eten alleen maar cholesterolrijke voeding, roken allemaal, zitten de hele dag in de zon...dus wij denken dat de mensen hier niet oud worden. Dus die vrouw van 70, wat dus een Filipijnse was...moest ook terug naar de kust. Nou belachelijk...maar goed. Hier schijnt het allemaal normaal te zijn...

Nou daar zitten we dan weer op het land. Wat hier ook zo grappig is, is dat je een tour regelt vanuit je hotel. Ze je daar netjes op komen halen om je naar de bestemming te brengen waar je heen moet om te vertrekken....maar je denkt toch niet dat ze je na de tour weer op komen halen om je naar het hotel te brengen?!?!?! Nee....dat regel je zelf maar. Zij hebben de centen in hun zak, dus je kijkt zelf maar ff hoe je thuis komt. Nu is vervoer in de hele Filipijnen echt geen probleem hoor. Er rijden echt overal tricycles en andere kleine vervoermiddelen. Dus je komt wel terug, maar het is wel een beetje vreemd. We nemen dus weer het elektrische karretje naar het hotel en daar zijn we nu. Nog geen plannen voor vanavond. Nu ff rustig aan ... misschien volgt er nog een spannend verhaal over onze belevenissen van vanavond...wie weet!!!