Boracay - The day after

Vandaag staan we op en zijn klaar om naar het strand te gaan. Weer lekker in de zon. We trekken de gordijnen open...en er is geen zon. Het is zwaar bewolkt. Het heeft de hele nacht geregend hier, dus hopen dat het in de middag opentrekt. We gaan dan maar iets later naar het strand. We laten ons weer afzetten in een ander winkelcentrum. Daar vind Jeff nog een horloge waar hij naar op zoek was, maar verder is er echt geen reet te beleven. Dus terug naar een ander stukje winkeltjes, om daar nog even te flaneren. We lopen door naar het strand en strijken daar neer op een terrasje. Mensen kijken. Nou, ik kan 1 ding zeggen....mensen kijken kan je hier als nergens anders. Het hele eiland is namelijk overstroomt met Chinezen en Koreanen. En dat zijn toch vreemde mensen. Die doen echt alles anders dan ons. Allereerst zien zij de wereld alleen door een camera. Dat is algemeen bekend, maar waar ze voorheen foto's maakten van gebouwen en bezienswaardigheden, maken ze tegenwoordig 1 miljoen foto's van zichzelf. Het is alsof je de hele dag op een fotoshoot aanwezig bent. Vreselijk!!! Foto...lip zo...foto...duim in de lucht....foto....duckface...Wij worden er al moe van... Ze zitten dan ook allemaal de hele godganselijke dag op dat ding te kijken. Want zijn ze geen foto's aan het maken, zijn ze aan het bewerken en photoshoppen. Wat ook grappig is, is dat je heel veel stellen ziet lopen die hetzelfde aan hebben. Je kent dat wel...2 voor de prijs van 1. Man in korte broek met shirtje en vrouw met jurk in hetzelfde printje als de korte broek. Het enige is dat je hier niet 1 stel zo ziet lopen, maar wel 100 stellen. Te grappig. Verder hebben ze rare hoedjes, zonnekleppen en brillen op. Alsof we vannacht naar een andere planeet zijn gereisd en dit de buitenaardse bewoners zijn. 

De zon lijkt toch een beetje door te breken, dus gaan nog even op een bedje liggen en lekker even in de zee. Want al staat de zon niet, het blijft heet. We hangen en hangen en worden er moe van. Dan maar weer een uurtje liggen. In de avond willen we dan een beetje doortrekken. Misschien eens een discotheek van binnen bekijken.

We staan op ... en het zeikregent. Snik...dat is niet de bedoeling van onze dagen hier op het eiland. Hier is het bounty, hier hoort het constant 40 graden met zon te zijn. Maar dat valt tegen. We gaan wel de deur uit, maar zien dat het hele dorp uitgestorven is. Snappen we ook wel, want voordat we een tentje hebben gevonden om te eten, zijn we allebei verzopen. We zien weer een live band, maar dit keer niet zo gezellig en gaan dus vroeg naar bed. We hopen toch echt dat het morgen beter is. We hebben hier nog maar 2 dagen en dan komt het einde van onze vakantie toch echt in zicht. Dus die laatste zonnestralen zijn zo gewenst!!! Weltrusten. Ik had jullie al gewaarschuwd...de verhalen zijn niet meer zo spannend...misschien morgen :-)