Oslob - Walvishaaien en scooteren

Tuut....tuut....tuut. Daar heb je die schijtwekker ook weer. 4 uur. Pff zijn toch geen tijden voor een vakantie...We staan op zetten onze snorkel op en wachten op de chauffeur. We zijn gelukkig niet de enigen. Bijna iedereen uit het hotel gaat die kant op. De chauffeur is voor het eerst wel eens op tijd en gaan dus ook op tijd rijden. Het is maar 10 minuten hier vandaan. Als we daar aankomen is het goed te zien wat een big business dit is. Heel veel mensen, heel veel boten en zomaar goed georganiseerd. Het gaat soepel, omdat we als groep overal voorrang krijgen. We zitten dan ook zo in het bootje en gaan zo'n 40 meter de zee op. Zo klein stukje inderdaad. We zien van een afstand de vinnen al boven water uitsteken...wow....daar zit een aardige vis aan vast...We worden vastgelegd en moeten dan de boot uit. En dan komen ze voorbij.....wauw....GROOT en mooi en heeeeel dichtbij. We kunnen dus mooie foto's maken. Jeff heeft voordat we gingen nog getwijfeld of hij het water in zou gaan, maar moet als eerste de boot uit, dus heeft weinig tijd om er over na te denken en springt gewoon. De bodem is gewoon te zien, dus geen probleem. We zien heel veel walvishaaien en je moet soms je arm of been intrekken omdat je anders geraakt wordt door door ze...zo dichtbij. Ze zitten hier in zulke grote aantallen, omdat ze gevoerd worden. Er varen kleine kanootjes met kilo's garnalen, dus die beesten volgen wel. We krijgen ruim de tijd om naast het bootje te hangen en dus vol te genieten van het prachtige schouwspel onder water...ze zijn echt prachtig....wat een belevenis...en dat is dus weer een vinkje op de bucketlist!!!! We vinken wat af hier in die Filipijnen....

Nou, het is ondertussen al half 8... :-) We komen in het hotel aan en bekijken gelijk de foto's. Ze zijn goed gelukt. We hebben ondertussen toch wat foto's op de tablet gezet, dus ga ze later proberen up te geloaden. We nemen een ontbijt en moeten nu wachten op onze volgende tour. Dat is pas om 13.00 uur, dus hebben veel te veel tijd over. We besluiten de scooter even terug te brengen. Zodra we op de scooter zitten, denken we dat het toch handig is om nog even naar het eerdere stadje te rijden om te pinnen. We moeten dadelijk toch weer het eten en drinken in het hotel betalen en moeten nog naar het vliegveld, dus hebben wel wat nodig. We rijden dus naar Santander. En ja....pinautomaat nog steeds leeg. Volgende stadje wordt ons aangereden....wij ook daar nog maar heen, we hebben toch tijd zat. Daar aangekomen....pinautomaat ook leeg....nog 1 stadje verder zou het moeten lukken. Wij hebben er geen geloof meer in, maar we rijden toch nog een stukje verder en spreken af dat dit de laatste is die we proberen en dan de moed opgeven.... We komen in het stadje aan....en ja eindelijk.....een lege pinautomaat... We vragen na of er echt niets anders te regelen is en daar krijgen we te horen dat in Moalboal veel toeristen zitten en we daar op zeker kunnen pinnen. Ok, dan rijden we door. Dan laten we de watervallen vanmiddag maar schieten...was ook weer 1.5 uur met een busje en dat zien we eigenlijk niet meer zitten. We rijden dus naar het genoemde stadje....ondertussen hebben we er al 200 kilometer opzitten!!!!! Niet normaal hoor... Bij het eerste de beste winkelcentrum zien we een pinautomaat en ja....leeg. Gelukkig zit er nog 1 om de hoek....en ja....ja echt....er komt zomaar geld uit!!!!!! Niet te geloven. We doen een vreugdedansje....dat is het wel waard. We lopen nog even een rondje in het winkelcentrum en kopen uiteindelijk alleen een handdoek voor onder mijn kont. We hebben namelijk allebei pijn ons reet...je wil het niet weten. Zitten is verboden woord..... Maar we zitten in Moalboal en heb gelezen dat ze hier mooie zandstranden hebben, dus we nu toch hier zijn, kunnen we dat maar gelijk meepakken. is wel nog ff 8 kilometer verderop, welja....we zijn pas 200 kilometer verder. We komen inderdaad op een zandstrand uit. Scheveningen is mooier, maar voor ons is het een verademing. We gooien onze schoenen uit en springen in de zee. Kont heeft behoefte aan drijven en rust. Heerlijk ff....We drinken er nog wat op een terrasje en vertellen aan een mannetje daar dat we helemaal terug moeten naar Oslob. Ja, wij snappen wel dat die man daarvan schikt. Dat is namelijk 210 kilometer terug. Even voor de beeldvorming. We zitten op een eiland waar eigenlijk alleen langs de kust een weg is. Dit is de highway. Een tweebaansweg die je rond het hele eiland brengt. Dus je kunt heen en terug langs de kust en in het binnenland weinig tot geen wegen. De beste man vertelt ons dat er toch wel degelijk een shortcut is en we dus gewoon 'over' de berg heen kunnen. Dit zou ons wel eens wat tijd en kilometers kunnen schelen en vragen waar we er dan af moeten. Alegria...daar moeten we de bergen in. Dus we rijden en gaan inderdaad in Alegria de bergen in. Wij zijn niet zo moeilijk, we hebben een volle tank en zien het wel....Nou we zien een hele hoop....echt oerwoud...mooie uitzichten. Het jammere is dat ik geen telefoons en dus geen camera's bij mij heb...'snik'. Ik denk, heel schattig, dat we na de eerste bergpas weer water zullen zien aan de andere kant. Hahaha...nee heeeeeel veel bergen...dus we rijden en rijden...wel een uur door de bergen en zien uiteindelijk water aan de andere kant van de berg. Het is nog wel een stuk rijden, maar dat is in ieder geval gelukt... De tank ging best hard in de bergen, dus zijn blij als we de highway weer zien. Alleen als we gelijk daar stoppen en wat te drinken halen en vragen: 'Waar zijn we?'. Het vrouwtje zegt: ' In Alegria!!!!!' We hebben dus serieus 1,5 uur in de bergen gereden, zonder auto's, mensen, scooters te zien (ok af en toe een kind wat ons aankijkt of we van Pluto komen), maar verder niet en eindigen...WAAR WE BEGONNEN ZIJN....dat is niet het ergste....dat betekent dat we gewoon nog 150 kilometer te gaan hebben.... Nou, wij hebben geen idee hoe het voelt om door 50 grote negers van achteren genomen te worden (achter elkaar), maar wij denken zoals onze konten nu voelen....Verschrikkelijk.... en moeten dus nog dat pesteind. We kunnen en willen ook niet rustig stoppen, omdat het hier om 6 uur donker is en zoals al eerder gezegd, dan wil je hier niet rijden. Dus doorbijten en rijden....wat een hel. Ok, we hebben wel de helft van heel Cebu gezien en dat kunnen er maar weinig zeggen. Het is jammer dat we geen foto's hebben, want hebben wel echt hele mooie dingen gezien.

Terug in Bohol brengen we gelijk de scooter terug. We krijgen nog op ons lazer dat we te laat zijn, maar kopen haar af met 250PHP en houdt dan ook op met zeuren. Gelukkig. We springen in een tricycle en komen na 420 kilometer scooteren en 8 uur later terug bij het hotel. Brillen, slippers, alles staat in ons lichaam gebrand, maar wat hebben we het leuk....

Nu aan het bier en een fles wijn....we eten zo nog even wat en dan zal de dag weer niet heel laat eindigen, maar dat geeft niet...wel weer 1 die de moeite waard was om af te sluiten!!!!!